Rudolf Patkolo także Rezsö Patkolo - węgierski piłkarz przez wiele lat mieszkający w Polsce. Reprezentował barwy dwóch krajów: Węgier i Polski. Był wychowankiem Újpestu TS Egylet. W ojczyźnie grał także w Gammie Budapeszt (do 1944) i Újpestcie Budapeszt (1945–1947). Podczas wojny wywieziony do Niemiec, poznał tam Polkę, która później została jego żona. W 1947 zagrał dwa razy w reprezentacji Węgier. W następnym roku na stale osiadł w Polsce i został piłkarzem ŁKS, w którym grał do 1950. Grał również w bydgoskiej Polonii oraz Wiśle Kraków. W 1953 został piłkarzem Stali Stalowa Wola. W klubie tym występował przez trzy sezony, ze Stalą był też związany po zakończeniu kariery piłkarskiej (w 1960 w Kujawiaku Włocławek).
W reprezentacji Polski wystąpił trzykrotnie. Debiutował 2 października 1949 w meczu z Bułgaria. Ostatni raz zagrał w 1952. Po zakończeniu kariery piłkarskiej nie zerwał z futbolem. Szczególnie zasłużył się pracując jako trener z młodzieżą w Stali Stalowa Wola, do dzisiaj Rudolf Patkolo jest tam ciepło wspominany: rozgrywany jest juniorski turniej jego imienia, pojawiały się też propozycje, by był patronem tamtejszego stadionu. Patkolo był też trenerem w Skarżysku, Radomiu, Tranobrzegu i Sarzynie.
