Józef Wątrobski urodził się 19 marca 1929 roku w Lutczy. Jego ojciec – Jan Wątrobski – był kierownikiem tamtejszej szkoły, a zarazem człowiekiem o wszechstronnej wiedzy. Matka, Zofia, również nauczycielka, zmarła młodo, pozostawiając pięcioro dzieci, z których Józef był najmłodszy. Wkrótce wybuchła wojna. Starszy brat Józefa, Adam, zawodowy oficer, zginął w Katyniu. Ojciec i siostra Alina zaangażowali się w konspirację. Wychowany w patriotycznym duchu Józef już w wieku piętnastu lat został zaprzysiężony jako żołnierz Armii Krajowej (przyjął pseudonim „Strzała”) i uczestniczył w powstańczej antyniemieckiej akcji „Burza”. Po wojnie uzyskał maturę w gimnazjum w Strzyżowie i podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył w 1952 roku. Przez dwa lata pracował w przedsiębiorstwie budowlanym w Rzeszowie, a potem w listopadzie 1954 roku podjął pracę w stalowowolskiej Hucie. Wtedy jeszcze nie wiedział, że ze Stalową Wolą wiąże całe swoje życie. Był radcą prawnym w Hucie, a przez kilkanaście lat kierownikiem zespołu radców prawnych tego wielkiego kombinatu przemysłowego zatrudniającego ponad dwadzieścia pięć tysięcy pracowników.

W stalowowolskiej Hucie w latach 60. i 70. był znany jako aktywny działacz Rady Robotniczej, w której pełnił funkcję sekretarza. Zresztą w Hucie miał bardzo dobrą opinię, choć nie należał do wszechwładnej wówczas PZPR. W połowie lat 70. zeszłego wieku w hucie taką o Nim wydano opinię: W pracy zawodowej cechuje go wyjątkowa sumienność i zaangażowanie, duża kultura osobista, koleżeńskość i społeczna, obywatelska troska o interes zakładu. Mgr Wątrobski jest bezpartyjny, niemniej znanym na terenie Huty Stalowa Wola i miasta działaczem społecznym ciszącym się dużym autorytetem środowiska…

Józef Wątrobski działał nie tylko w Hucie, ale również w mieście, którego rozwój głęboko leżał mu na sercu. W końcu lat 50. zeszłego wieku był współorganizatorem stalowowolskiego Aeroklubu, zresztą lotnictwo stanowiło Jego wielką pasję. W 1961 roku zorganizował w Stalowej Woli Uniwersytet Robotniczy i kierował nim przez pierwsze trzy lata. Była to szkoła, która umożliwiała pracownikom zdobycie podstawowego i średniego wykształcenia, a także zawodu. W latach 60. wszedł w skład Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. W latach 70. stał się jednym z inicjatorów budowy kolonii domków jednorodzinnych w rejonie dzisiejszej ulicy Piwnej, a także utworzenia przy Hucie Stalowa Wola Zakładowej Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego, która przy zmienionej nieco nazwie funkcjonuje do dziś.

Na początku lat 90. został prokurentem zarządu Huty Stalowa Wola SA, kierował prawną obsługą tej wielkiej firmy. Z Hutą rozstał się, przechodząc na emeryturę 31 grudnia 1992 roku.

W czasie przemian ustrojowo-społecznych przełomu lat 80. i 90. aktywnie włączył się w działalność solidarnościowego Komitetu Obywatelskiego. Od początku lat 90. do 2004 pracował dla Zarządu Regionu „Ziemia Sandomierska” jako radca prawny, wielokrotnie pomagając w rozwiązywaniu konfliktów na linii pracownik – zakład pracy.

J. Wątrobski był przez dziesiątki lat aktywnym działaczem spółdzielczości, najpierw w rozwadowskiej Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska, a potem w stalowowolskiej PSS „Społem”. Należy dodać, że J. Wątrobski w wieku 92 lat skutecznie i owocnie przewodniczył radzie nadzorczej stalowowolskiej PSS „Społem”. Był również członkiem rady nadzorczej Wydawnictwa Sztafeta. Trzeba dodać, że z tym pismem współpracował kilkadziesiąt lat, zamieszczając w nim porady prawne.

Jeszcze w latach 70. z czystego serca, bez jakiejkolwiek gratyfikacji, pomagał ludziom w uzyskiwaniu zagranicznych rent. Był po prostu człowiekiem otwartym dla ludzi. Odznaczał się ponadto żywym, wszechstronnym umysłem, pogodnym usposobieniem, poczuciem humoru, zdolnością do ciętej riposty i dystansem do samego siebie.

Józef Wątrobski był żonaty, miał dwie córki: Annę i Iwonę. Zmarł w wieku 93 lat, po długiej chorobie, 9 września 2022 roku w Stalowej Woli.

Prezydent Stalowej Woli Lucjusz Nadbereżny na facebooku napisał: „Odszedł do Boga wyjątkowy Człowiek, pełny osobistej skromności i pokory, wsłuchujący się w drugiego człowieka i spieszący mu z pomocą, przepełniony miłością do Boga, Ojczyzny i drugiego człowieka. ŚP Józef Wątrobski zachwycał innych swoją skromnością, życiową mądrością oraz pięknem swojego języka, który zawsze przepełniony był szacunkiem do drugiego człowieka. W postawie ŚP. Pana Józefa można było wyczuć skromność, a jednocześnie wielką siłę bijącą z wartości, które prowadziły Go przez życie, a były to bez wątpienia Bóg, Honor i Ojczyzna. Miałem prawdziwy zaszczyt gościć w domu Państwa Wątrobskich, gdzie można było dostrzec, jaką miłością i szacunkiem darzył ŚP. Pan Józef swoją Małżonkę oraz Rodzinę. To był dla mnie prawdziwy zaszczyt, że podczas tych spotkań miałem możliwość czerpać z mądrości i wspomnień przekazywanych przez ŚP. por. Józefa Wątrobskiego. Śmierć por. Józefa Wątrobskiego to wielka strata dla miasta Stalowej Woli, któremu Pan Józef poświęcił całe życie zawodowe w Hucie Stalowa Wola oraz działalności społecznej i patriotycznej. Wyrażam wielką wdzięczność za piękny przykład życia por. Józefa Wątrobskiego i jego wkład w niepodległość Polski oraz rozwój Miasta Stalowej Woli. W imieniu własnym oraz Mieszkańców Stalowej Woli, pogrążonej w bólu Małżonce oraz Rodzinie składam wyrazy współczucia oraz wsparcia. Niech dobry Bóg wynagrodzi życie Śp. Józefa Wątrobskiego i obdarzy Go szczęściem wiecznym. Dobry Jezu a nasz Panie, daj Mu wieczne spoczywanie”.