Urodzony w Warszawie, syn Mieczysława i Kazimiery z d. Szafarkiewicz. Absolwent studiów filozoficznych na Uniwersytecie Poznańskim, asystent prof. Floriana Znanieckiego. Walczył w kampanii wrześniowej. Wysiedlony przez Niemców wraz z rodziną z Poznania, zamieszkał w Nisku. Aresztowany w 1940 trafił do Oświęcimia, skąd został zwolniony dzięki staraniom matki. Zamieszkał w Stalowej Woli, pracował w Zakładach Południowych, w grudniu 1943 przeszedł do podziemia. Był szefem Kedywu (Kierownictwa Dywersji) Armii Krajowej obwodu stalowowolsko-niżańskiego; nosił pseudonim „Kret”. Zginął podczas próby wyrwania się z odkrytej przez gestapo bazy Kedywu w Rozwadowie. Pochowany początkowo na cmentarzu w Rozwadowie. Żona, Krystyna z d. Krzyżaniak, zginęła w Powstaniu Warszawskim. Dzieci: Magdalena, Edyta. Zwłoki jego w 1947 roku przeniesiono z Rozwadowa do Mauzoleum na cmentarzu w Stalowej Woli. Imię Stanisława Bełżyńskiego od 1992 roku nosi ulica Stalowej Woli-Rozwadowie, przy której zginął. (Oprac. na podst. „Regionalnego Słownika Biograficznego. Stalowa Wola, Nisko i okolice” t.I oraz książek Dionizego Garbacza: „Brunatne lata” i „Czas nadziei”).