Urodzony w Muszynie pow. Nowy Sącz, syn Władysława i Marii z d. Motyka. Przybył z Warszawy z rodziną do Stalowej Woli przed wojną, uczył się w liceum. W czasie okupacji pracował w Zakładach Południowych i kontynuował naukę na tajnych kompletach, gdzie zdał maturę w 1941 roku. Na początku 1944 przeszedł do podziemia. Był żołnierzem Kedywu (Kierownictwa Dywersji) Armii Krajowej obwodu stalowowolsko-niżańskiego i łącznikiem komendy obwodu z oddziałem partyzanckim „Kmicica”. Nosił pseudonim „Ted”. Został zamordowany w rejonie Jarocina przez komunistyczne ugrupowanie partyzanckie. Zwłoki jego w 1946 roku przeniesiono do Mauzoleum na cmentarzu w Stalowej Woli. Jego starszy brat, Stanisław, 18 maja 1944 został ciężko ranny podczas próby wyrwania się z odkrytej przez gestapo bazy Kedywu w Rozwadowie. Zabrany przez gestapowców, zmarł – miejsce jego pochówku nie jest znane. Imię Braci Szumielewiczów nosi od 1992 ulica w Stalowej Woli-Rozwadowie. (Oprac. na podst. książek Dionizego Garbacza: „Brunatne lata” i „Czas nadziei”).